یزد آوا؛ متدیّنینی که خجالت می کشند مسائل اقتصادی را مطرح کنند، (چون می‌دانند این بهانه­‌ها با اعتقاد به خدا و رزاقیّت او سازگار نیست) تا به آن­ها می گویی: چرا به فکر افزایش فرزندانتان نیستید، فوراً مسأله‌­ی تربیت را پیش می‌کشند و می‌گویند: ای بابا، در این دوره زمونه، تربیت فرزندان، کارِ دشواری است و نداشتنِ فرزند، بهتر از داشتنِ فرزندان نا اهل و بی تربیت و معتاد است.

عجبا! مگر خانواده‌­های کم جمعیت، فرزندان با تربیت تری دارند؟!

اتفاقا تک فرزندها و دوفرزندهایی که بین فرزند اول و دوم آن­ها فاصله‌ی زیادی است، غالبا لوس، نُنُر و عقده‌ای بار می آیند.

از طرفی، تربیت نیز، نوعی رزقِ معنویِ الهی به حساب می آیند و خانواده­‌های متدیّنی که فرزندانشان را به خدای متعال واگذار می کنند، خداوند آن­ها را از این لحاظ هم تأمین می فرماید.

جایی که خداوند در آیه‌­ی 56 سوره­‌ی قصص، به پیامبرش می فرماید: ( إِنَّكَ لاَ تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَ لکِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ یعنی امرِ هدایت به دست خداست و حتی تو نمی توانی هر که را دوست داری، هدایت کنی) تکلیف ما روشن است.

عمده وظیفه­‌ی پدر و مادر این است که خودشان در عمل، مُقَیَّد به انجام آداب و وظایف دینی باشند. زیرا فرزندان بیش از گفتار پدر و مادر، به رفتار آن­ها توجه دارند. نمی‌شود پدر و مادری اهل دروغ گفتن و سخن زشت بر زبان آوردن نباشند و نمازشان را اول وقت بخوانند و فرزندانشان بی تربیت و بی نماز بار بیایند. مگر آن­که ذات فرزند مشکل داشته باشد که در آن صورت حتی حضرت نوح(ع) نیز حریف تربیت کردن او نخواهد شد و مگر هابیل و قابیل هر دو فرزند یک پدر و مادر نبودند؟!

البته اصلاح فضای جامعه که خانه­‌ی دوم محسوب می‌­شود نیز، عزم و همّت و غیرتِ مردم و مسؤولین را می طلبد. از محتوای کتاب­‌های درسی گرفته تا از بین بردن مظاهرِ مُنکرات و ریشه کن نمودنِ مُعضل خانمان سوزِ اعتیاد و ایجاد زمینه ها و برطرف نمودنِ موانعِ ازدواج و اشتغال برای جوانان.

محمدمسلم وافی یزدی