به گزارش یزد آوا به نقل از عصرسیاست، اصلاح‌طلبان در فاصله بیش از 6ماه تا انتخابات مجلس دهم پروژه تخریب شورای نگهبان را آغاز کرده‌اند، پروژه‌ای تکراری که پیش از این نیز از سوی این جریان و در ایام باقی مانده تا انتخابات‌های مختلف اجرا شده است.

در همین راستا نماینده مردم اردکان در مجلس اظهاراتی را بیان می‌کند: اگر اجازه دهند که اصلاح طلبان با تمام توان و قدرتشان در انتخابات شرکت کنند و منع و محدودیتی نداشته باشند قطعا مشارکت گسترده می شود و بی شک اکثریت مجلس آینده را معتدلین و اصلاح طلبان تشکیل می دهند ولی اگر مشارکت به واسطه رد صلاحیت های گسترده محدود باشد نمی توانیم ترکیبی متفاوت از ترکیب الان شاهد باشیم گرچه به نسبت الان ترکیب مجلس معتدل تر می شود یعنی افراد تندی که الان در مجلس هستند در مجلس آینده حضور نخواهند داشت.

با اندک توجهی به این اظهارات می‌توان نکات کلیدی را دریافت:

آقای تابش در اظهارات خود از شرکت در انتخابات بدون منع و محدودیتی سخن می گوید که این منع محدودیت برای شرکت اصلاح طلبان چیزی جز شورای نگهبان قانون اساسی نیست. ریشه این اظهاارات را باید در بدبینی و کینه توزی اصلاح طلبان از این شورا جستجو کرد. شورایی که با وجود شدیدترین فشارها و تخریب‌ها از سوی اصلاح طلبان و معاندان هنوز با قوت در برابر انحراف ایستاده است.

در خصوص سابقه این کینه‌توزی همراه با ترس اصلاح طلبان از شورای نگهبان باید به حوادث سالهای گذشته رجوع کرد. حوادثی که در آن تلاش های زیادی برای کنار زدن شورای نگهبان برداشته شد ولی در پایان این شورا در برابر همه آن فشارها ایستاد ونگذاشت کشور دست مایه سیاست‌بازی احزاب و جناح‌ها شود.

شاید در حافظه تاریخی برخی حمله به شورای نگهبان قانون اساسی به انتخابات سال ریاست جمهوری سال 88 و حوادث و تنش های پس از آن برگردد، اما حمله اصلاح طلبان به این شورا نمونه های بسیار دیگری دارد.

سابقه زیاد اصلاح‌طلبان در هجمه به شورای‌نگهبان

لازم به ذکر است، هجمه‌ به شورای نگهبان،عادت مالوف اصلاح‌طلبان در آستانه هر انتخابات است و اتهام زنی کنشگران این جناح به نهاد قانونی شورای نگهبان مسبوق به سابقه است. اعضای مجمع روحانیون که ریش سفیدان قوم اصلاح طلبی محسوب می‌شوند در فروردین 1371، انتخابات مجلس چهارم را به دلیل مجادله با شورای نگهبان تحریم کردند و زنگ تنش‌های سیاسی دهه 70 را به صدا  درآوردند.

در دوران دوم خرداد که شاخه رادیکال جناح اصلاح‌طلب، دولت و مجلس را قبضه کرده بود، حملات و هجمه‌های اصلاح‌طلبان علیه شورای نگهبان حجم وسیع‌تر و لجام گسیخته‌تری به خود گرفت؛ حذف نظارت استصوابی، نقطه ثقل درشت گویی‌های طیف تندرو اصلاح‌طلب در مقابله با شورای نگهبان بود.

 عنادورزی‌ها و مخالفت‌های عناصر دوم خرداد با نظارت استصوابی شورای نگهبان در آستانه انتخابات مجلس هفتم در سال 1381، زمینه ساز یک بحران سیاسی شد، بحرانی که رئیس دولت اصلاحات با لایحه‌ای که در زمینه تحدید اختیارات شورای نگهبان به مجلس ارائه کرد، به تشدید آن دامن زد.

بنابراین با نگاهی گذرا به تاریخچه زیست سیاسی اصلاح طلبان، متوجه می‌شویم که کنشگران این جناح همواره تخریب و اتهام‌زنی علیه شورای نگهبان قانون اساسی را در رئوس برنامه‌های انتخاباتی خود قرار داده‌اند؛ اما به نظر می‌رسد آن‌ها این‌بار در آستانه انتخابات مجلس دهم (که به زعم عارف حیاتی‌ترین انتخابات برای اصلاح‌طلبان است) ماشین تخریب  خود را زودتر از موعد به راه انداخته‌اند؛ باید منتظر ماند، بی‌شک با نزدیک شدن به زمان انتخابات، حملات اصلاح‌طلبان به شورای نگهبان شدت و وسعت بیشتری می‌گیرد.

در همین راستا دکتر عارف با فراموشی سیاسی جنایات اصلاح طلبان در فتنه 88 در اقدامی پیش‌دستانه از احتمال رد صلاحیت اصلاح طلبان گلایه می‌کند و می‌گوید با این تهدیدها عقب نشینی نمی‌کنند.(لینک کامل خبر)

در توضیح بیان ایشان چند نکته را باید مورد توجه قرار داد:

1-عدم عقب نشینی اصلاح طلبان خود دارای بار معنایی است زیرا در گذشته این عدم عقب نشینی و عدم تبعیت آن ها از قانون کشور را قریب به 8ماه گرفتار فتنه کرده است که اگر برداشت دکتر عارف از عدم عقب نشینی اکنون نیز همین معنا را داشته باشد اصلاح‌طلبان باید بدانند ملت از یک سوراخ دوبار گزیده نمی شود و اگر غلطی مشابه اشتباه 88 از سوی این جریان صورت بگیرد مردم خود یکسره طومار اصلاحات را برای همیشه در هم خواهند پیچید.

2- اگر آقای عارف قصد خود فراموشی سیاسی دارند مردم این گونه نیستند زیرا اکنون پس از گذشت 6 سال مردم هنوز تاوان فرار از قانون اصلاح طلبان را می دهند که آیت الله سید محمدرضا مدرسی عضو فقهای شورای نگهبان در نماز جمعه هفته پیش نیز بر آن تاکید کرد. وی با اشاره به فتنه ننگین 88 گفت: اگر فتنه 88 و دنباله آن نبود قدرت چانه زنی ایران در مذاکرات بیشتر بود(لینک کامل خبر)

3- نکته ای که نباید اصلاح طلبان را غافلگیر کند عدم تایید صلاحیت آن ها در انتخابات است زیرا همانطور که معاون اجرايي و امور انتخابات شوراي نگهبان گفت: در دوره‌اي اشخاص منتسب به فتنه، کانديدا شدند که صلاحيت آنها رد شد يا افراد منتسب به جريان‌هاي انحرافي وارد صحنه شدند که صلاحيت آنها احراز نگرديد.  اکنون نيز اگر جريان ديگري فعال شود و افراد فاقد صلاحيت را به صحنه انتخابات بفرستد، به همان شکل عمل خواهيم کرد و بر اساس قانون با آنها رفتار خواهد شد. ما با خط، جناح و اشخاص کاري نداريم و براي ما اشخاص تفاوتي ندارند. بر این اساس اصلاح طلبان با آن سابق درخشان در فتنه 88 نباید امیدی به تایید صلاحیت داشته باشند و باید از آرزوی واهی فتح مجلس دست بکشند.(لینک کامل خبر).

نکته قابل تامل دیگر که در گفته های قوم اصلاح طلب به وفور دیده می‌شود ضرورت تغییرات اساسی در مجلس است که در این راستا باید بسیاری از تندروها از مجلس طرد شوند تا مجلسی یکدست اصلاح طلب داشته باشیم. در پاسخ این آرزوهای دور از ذهن اصلاح طلبان باید به سوابق مجلس یکدست اصلاح طلب ششم اشاره کرد مجلسی که با سیاه نمایی خود قصد فشار بر نظام را داشت تا جام تسلیم به آمریکا را به رهبر معظم انقلاب بخوراند. مردم به خوبی بر این نکته واقفند که مجلس ششم و آن انحصارطلبی اصلاحات کار را به جایی رساند که آن ها در خصوص نهادهای انقلابی چون شورای نگهبان شمشیر کشیدند و خواستار حذف نظارت استصوابی آن شدند.

 به ده راهش نمیدن سراغ کدخدا رو میگیره 

تمامیت خواهی اصلاح طلبان در حالی است که هنوز این جریان نتوانسته پس از افتضاح در فتنه 88 دل مردم را به دست آورد و تا قیام قیامت این روسیاهی از چهره اصلاح‌طلبان پاک نخواهد شد ولی این جریان قصد دارد با سهم خواهی از دولت و چسباندن خود به جریان نوپای اعتدال، خود را از اضمحلال نجات دهد و این در صورتی است که اصلاح‌طلبان باید این ضرب المثل را نصب العین خود قرار دهند: به ده راهش نمیدن سراغ کدخدا رو میگیره . (لینک کامل خبر)

اصلاح طلبانی که هنوز از اشتباهات استراتژیک خود که موجبات مرگ سیاسی آن را فراهم کرده است توبه نکنند در بین مردم و در نظام جایگاهی نداردند .البته برخی از اعضای این جریان هنوز از فتنه ای که به پا کردند احساس غرور می‌کنند که با این وجود نباید امیدی به تجدید حیات سیاسی خود امیدی داشته باشند.

یکی دیگر از مباحثی که اصلاح طلبان آن را مطرح می کنند تندرو یا معتدل بودن برخی است که در این خصوص نکات فراوانی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد

اصلاح طلبان چون امیدی به مهره های خود ندارند قصد دارند با حذب مهره های حریف خود را از مرگ سیاسی نجات دهند و در همین راستا قصد دارند با جذب مهره های رقیب چون لاریجانی و ناطق نوری خود را برای انتخابات مجلس آماده کنند که این رویکرد را در گذشته نیز دنبال کرده‌اند.

اصلاحات و پیشینه یارگیری از رقیب

اول: برخورد با هاشمی رفسنجانی؛ از لجن‌مالی تا هورا کشیدن

دوم: برخورد با حسن روحانی: مصادره پیروزی

سوم: برخورد با ناطق نوری؛ دامی برای شیخ نور

چهارم: برخورد با علی لاریجانی؛ فراموشی ریاست قاطعانه لاریجانی بر صداوسیما

در بررسی چرایی رفتار اصلاح‌طلبان در سرقت مهره‌های متنفذ حریف، می‌توان به چند عامل اشاره کرد:

1. فقدان رویکرد اعتدالی در جریان اصلاحات

واقعیت این است که جریان اصلاحات، مخصوصاً در رأس این جریان، آن‌قدر دچار رفتارهای افراطی بوده‌اند که امروز وقتی می‌خواهند نماد اعتدالی از خود نشان دهند، مهره‌ای ندارند که رو بکنند و درنتیجه مجبور می‌شوند چشم طمع به اردوگاه رقیب خود، یعنی اصولگرایان داشته باشند.

به نظر می‌رسد این جریان باید تلاش کند تا با بازتعریف خود به‌مرور گذشته ناصحیح خود بپردازد و ضمن عذرخواهی از رفتار ناصحیح گذشته، نشان دهد که نادم از رفتار افراطی است و کمی در جاده اعتدال قدم بزند.

2. فقدان مهره معتدل، نتیجه رفتار افراطی بزرگان

بعد از انتخابات ریاست جمهوری هفتم و هشتم، اصلاحات دیگر نتوانست چهره‌ای را به جامعه ارائه کند که بتواند با رویکرد اعتدالی شانس پیروزی در انتخابات را برای خود حفظ کند؛ بگذریم از اینکه رئیس دولت اصلاحات نیز با رویکردهای نابخردانه و بعضاً افراطی در انتخابات ریاست جمهوری دهم و پس‌ازآن، از جاده اعتدال خارج شد و شد آنچه شد.

ازاین‌رو، مخصوصاً پس ‌از انتخابات ریاست جمهوری دهم، اصلاح‌طلبان نشان داده‌اند که تمایلی به حرکت در جهت اعتدال ندارند؛ به همین خاطر است که همیشه در آستانه انتخابات نگاهشان به معتدلان در اردوگاه رقیب است؛ از روحانی و ناطق نوری گرفته تا لاریجانی.

این جریان باید تجدید رفتاری در عملکرد سیاسی خود انجام دهد، از رویکرد افراطی بپرهیزد، و تلاش کنند تا بتوانند نشانه‌های اعتدال در عملکرد سیاسی را بیشتر از خود نشان دهند تا شاید نیاز نباشد هنگامه انتخابات، همیشه چشم به اردوگاه رقیب داشته باشند.

3. بر هم زدن وحدت در جریان رقیب

اصلاح‌طلبان چند سالی است که پیروزی خود را در این می‌بینند که مانع شوند به هر دلیلی وحدتی در جریان اصولگرا به وجود آید؛ آنان به دنبال این هستند تا با جذب برخی چهره‌های متنفذ اصولگرا به میان خود و یا حداقل جدا نمودن برخی از این چهره‌ها از بدنه اصولگرایی، خودشان در انتخابات پیروز شوند. اصلاح‌طلبان این روزها احتمال پیروزی خود را در اختلاف جریان رقیب می‌دانند. از همین روست که گهگاه طبل جذب برخی از اصولگرایان را از چند ماه قبل از انتخابات به صدا درمی‌آورند تا زمینه‌سازی گسترده‌ای برای ایجاد اختلاف در اردوگاه رقیب بنمایند. چنان‌که در مورد ناطق نوری بیش از یک سال است که مدام بر این طبل می‌کوبند. 

در پایان استناد می کنیم به سخنان رهبر معظم انقلاب که فرمودند:« این وظیفه شورای نگهبان است و قهراً باید صلاحیّت‌ها را احراز کند؛ همچنان‌که وظیفه وزارت کشور هم هست. کسی که داوطلب می‌شود تا وارد میدانی شود که شرایطی برای آن میدان هست و شما هم مسؤول این گذرگاه هستید، طبیعی است که بایستی شرایط را در آن شخص احراز کنید.»1

)1- بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اعضای شورای نگهبان 24 دی ۱۳۸۲)